ο κύριος αυτοκίνητο.....η.........οδηγώ - αρα-υπάρχω

Σάββατο, 16 Νοεμβρίου 2013

ο κύριος αυτοκίνητο.....η.........οδηγώ - αρα-υπάρχω

Δευτέρα, 25 Ιουνίου 2012Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
ΤΗΝ ΞΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ [[ΚΥΡΙΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ]]?...ΑΝ ΟΧΙ..ΤΟΤΕ ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΗΓΗΘΩ....ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ...Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ [Β.Μ. ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ] ΗΤΑΝ ΞΕΡΟΛΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ-ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΓΝΩΜΗ-ΠΙΣΤΕΥΕ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ-ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΣΑΝ ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΜΙΛ-ΜΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ..ΗΤΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΟΧΙ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΥΣΙΚΑ -ΜΑ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΩΤΕΡΟ-ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΡΑΧΟΚΟΚΚΑΛΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΚΑΤΑΡΕΥΣΕΙ...ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΝΑ ΧΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ...ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΛΗΒΕΙΩΝ]...ΟΛΟΥΣ...ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟΙ ΣΥΓΡΑΦΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ .........ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΣΑΝ ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΤΑΠΕΙΝΑ...ΑΛΟΙ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΣΑΝ ΑΛΑΖΟΝΕΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ-ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΑΛΑΖΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥΣ...ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ....ΣΑΝ ΚΑΛΟΣ ΕΜΠΕΙΡΙΟΚΡΑΤΗΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ[[ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ]] ΚΑΜΑΡΩΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ...ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ Η ΑΛΑΖΟΝΙΚΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ-ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΛΕΙΠΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ....ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΕΙΧΕ..ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ [ΤΟ ΕΤΕΡΟ ΤΟΥ ΗΜΙΣΥ] ΗΤΑΝ ΟΧΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ...ΗΤΑΝ ΑΡΩΣΤΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟ...ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΙΑ ΕΚΔΟΡΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ...ΤΟ ΕΚΡΥΒΕ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΤΟ ΚΑΨΟΥΝ ΟΙ [[ΚΑΚΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ]] ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ...ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΡΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕΣΑ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΛΑΜΠΑΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ...ΕΙΧΕ AYTOS ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΩ ΑΠΟ 2 ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΜΑΞΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΗΤΑ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΟΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ...ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ...ΕΤΡΕΧΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ-ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΠΕΖΟΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΟ ΠΩΣ ΠΑΡΑΤΡΙΧΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ-Ο Κ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΓΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ-ΓΙΑΤΙ ΑΝΗΚΕ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ...ΕΛΕΓΕ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΟΣΟΙ ΤΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΕΝΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΞΕΝΑ ΠΟΔΙΑ...ΙΣΩΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΧΕΡΜΠΥ,ΤΗΝ ΤΖΕΠΙΝΑ,ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΤΗΣ ΝΤΙΣΝΕΥ,THN CRISTINE Η ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΜΑΥΡΟ ΑΜΑΞΙ ΠΟΥ ΤΟ ΟΔΗΓΟΥΣΕ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ...ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΣΤΕΝΑΧΟΡΙΟΤΑΝ ΑΝ ΠΑΘΑΙΝΕ ΑΥΤΟ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ Η Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ...ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΓΑΜΟΥΣΕ...ΟΙ ΜΑΡΚΕΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΑΝ ΓΙΑΤΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ-ΚΑΙ-ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ Η ΦΕΡΑΡΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΒΛΕΠΕ ΜΙΑ ΡΟΛΣ ΡΟΥΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ[ΠΡΑΜΑ ΣΠΑΝΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ 70..ΟΠΟΥ ΖΟΥΣΕ]ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΖΕΥΕ-ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΚΣΕΣΟΥΑΡ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ...ΚΑΠΟΤΕ ΛΙΓΟ ΕΛΕΙΨΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ- ΟΤΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΕΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ...ΤΟΤΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΕΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗ ΔΙΑΣΤΑΤΡΩΣΗ ΠΡΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ..ΠΑΡΑ ΤΡΙΧΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ...ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΤΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΤΟΥ [ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΑΙΖΕ ΚΟΡΩΝΑ/ΓΡΑΜΜΑΤΑ] ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ Η ΦΡΟΙΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ]...ΜΟΛΙΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ[ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ]ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΤΗ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ-ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΩΝΗΣΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ=[[ΟΧΙ...ΑΤΙΜΕ!ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ!]]ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΤΑΠΤΗΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΝΤΡΟΜΟΥΣ ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ[ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΥΡΑΔΕΙΑ] ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΦΕΡΕ ΣΕ ΠΕΡΑΣ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΜΠΕΙΡΟΣ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΗΣ..ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΑΛΒΑΣ ΘΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΕΤΑΠΕΙΝΩΝΕ..ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΕΙΡΑΣ!..ΕΛΕΓΕ..ΟΙ ΑΤΖΑΜΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΣ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΘΕΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΣΩΣΤΑ...ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ,Ο ΠΟΔΟΓΥΡΟΣ,ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ...ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΡΜΑΛ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΖΩΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ(((.ΑΣ θυμηθουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΥΑΙΛΝΤ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΑYΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΟΠΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΠΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΕΣ ΩΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο Β.Μ.)))..[ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΘΑ ΕΝ0ΟΥΣΕ ΟΤΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΩΜΕΝΟΙ,ΟΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΙ,ΟΙ ΦΙΛΟΤΕΧΝΟΙ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΖΩΤΙΚΑ ΨΕΥΔΗ ..<<ΚΑΤΩΤΕΡΑ>> ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ..ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-[ΓΙ/ΑΥΤΟ ΦΧΑΡΙΣΤΙΟΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΝΙΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΝΩ ΕΓΩ ΦΧΑΡΙΣΤΙΕΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΒΑΡΕΙΑ]]-ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΚΥΜΑΤΙΖΟΥΝ ΣΗΜΑΙΕΣ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ-ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ...ΚΑΠΝΙΖΕ ΣΑΝ ΦΟΥΓΑΡΟ [ΚΑΙ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΑΣΧΗΜΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ][ΗΤΑΝ ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΟΤΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Η ΤΟ ΑΛΚΟΛ[ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ]ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ [ΟΠΩΣ Ο ΓΚΑΙΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ]...ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΡΟΠΟ ΔΗΛΩΣΕ ΚΑΠΟΤΕ=[[ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 3 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΜΕ ΠΟΛΥΕΝΟΧΛΕΙ---ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΟΜΩΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΛΗΣΤΟΣΗΜΟΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΑ ΣΑ ΣΚΥΛΟΣ[....ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΜΑΞΙ---ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΩ ΔΙΑΓΩ---ΒΙΟΝ ΠΕΝΗΤΟΣ...] ΜΕ ΠΙΚΡΑΙΝΕΙ ΑΦΟΡΗΤΑ...ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ [Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ] Ο ΝΙΚΗΤΗΣ [ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΙ] ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ... ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΧΩΡΑ.ΚΙ ΟΜΩΣ. ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΔΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΑΛΑΖΟΝΑ[ΠΟΥ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΕΧΕΙΣ Η ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΣΑΙ]-ΝΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΣΗΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΓΙΓΑΣ ΣΕ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΖΩΟ.ΚΑΠΟΤΕ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΕΣ ΕΝΑΣ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ ΠΟΥ[ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ] ΔΙΑΠIΣΤΩΣΕ ΟΤΙ ΣΕ ΜΙΑΜΙΣΥ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΚΕΙΝΗ Η ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΗΓΕ.Ο ΛΟΓΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΑΔΕΙΑ.ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ [ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙ]ΓΝΩΡΙΖΕ ΚΑΛΑ ΠΩΣ ΑΝ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΕΙΤΩ ΤΟΤΕ[ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟ ΟΡΙΑΚΑ ΑΣΗΜΑΝΤΟ] Η ΑΔΕΙΑ-ΤΟΤΕ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΓΑΛΕΙ.ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ.ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ.ΟΙ ΕΓΩΙΣΜΟΙ ΔΥΑΛΥΟΝΤΑΙ.ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟ Η ΕΚΜΗΔΕΝΗΣΗ.ΠΡΩΤΗ [ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΕΤΣΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ]-ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΖΩΟ-ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΚΜΗΔΕΝΗΣΕ ΚΑΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑ ΕΚΛHΠΑΡΕΙ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΩΝΕΣ-ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Η ΑΔΕΙΑ.ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΤΗΧΕΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ Η ΜΟΥΣΙΚΗ Η ΤΟΣΟ ΘΛΗΜΕΝΗ ΤΩΝ ΙΚΕΣΙΩΝ ΤΟΥ.[[ΣΑΑΑΑΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ..ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ]]..ETSI ΕΓΙΝΕ ΚΑΠΟΤΕ ΦΟΝΙΑΣ ΕΝΟΣ ΖΩΟΥ -ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΦΟΝΙΚΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.......ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ...ΚΑΙ ΕΒΡΙΖΕ ΤΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΕΣ-----ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΡΟΝΤΟΥΣΑΝ---ΚΑΙ ΜΕΤΙ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑΥΤΟΥΣ[Που τους φοβοταν οπως ο διαολος το λιβανι ... μηπως και προξενησουν γρατζουνιες στο ανικειμενο του ερωτικου του ποθου]ΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑMΑΤΗΣΑΝ...ΨΥΧΡΟΤΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΑΡΙΖE ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να το κανει).ΕΝΑ  ΑΛΟ  ΠΕΡΙΤΑΤΙΚΟ  ΠΟΥ  ΕΓΙΝΕ  ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ  ΟΤΙ  ΔΕΝ  ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΝΑ  ΤΟΝ  ΑΠΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑΚΙ [ΟΡΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ  ΓΙΑ  ΟΣΟΥΣ  ΒΑΖΟΥΝ  ΝΕΡΟ  ΣΤΟ  ΚΡΑΣΙ  ΤΟΥΣ  ΣΑΝ  ΒΡΟΥΝΕ  ΤΑ  ΣΚΟΥΡΑ]-ΜΑ  ΚΑΘΑΡΜΑ  ΠΟΥ  ΔΕ  ΔΕΧΕΤΑΙ  ΜΥΓΑ  ΣΤΟ  ΣΠΑΘΙ  ΤΟΥ.......ΟΛΟΙ  ΜΑΣ  ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ  ΠΡΙΝ  40  ΧΡΟΝΙΑ [ΤΗΝ  ΕΠΟΧΗ  ΔΗΛ. ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΕΙΧΑΝΕ ΑΚΟΜΑ  ΕΙΣΒΑΛΕΙ  ΟΙ  ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ  ΣΤΗ  ΧΩΡΑ]  Ο  ΜΕΣΟΣ [ΦΥΣΕΙ  ΑΞΕΣΤΟΣ]  ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΕΡΟΤΑΝΕ  ΜΕ  ΓΟΥΡΟΥΝΙΣΙΟ  ΤΡΟΠΟ  ΣΤΟΥΣ  ΔΙΚΟΥΣ  ΤΟΥΣ  ΚΑΙ  ΜΕ  ΤΟ  ΣΕΙΣ  ΚΑΙ  ΜΕ  ΤΟ  ΣΑΣ  ΣΤΟΥΣ  ΛΙΓΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ  ΠΟΥ  ΖΟΥΣΑΝ  ΤΟΤΕ  ΣΤΗ  ΧΩΡΑ [ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ,ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ,ΕΙΣΟΔΕΙΜΑΤΙΕΣ,ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ].ΤΟ  ΙΔΙΟ  ΕΚΑΝΕ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ  ΓΙΑ  ΤΟ  ΟΠΟΙΟ  ΣΑΣ  ΜΙΛΩ,\!.......ΟΜΩΣ!......ΚΑΠΟΤΕ  ΠΟΥ  ΟΔΗΓΟΥΣΕ  ΕΚΑΝΕ  ΤΑ  ΓΝΩΣΤΑ  ΤΟΥ  ΚΟΛΠΑ  ΣΕ  ΕΝΑΝ  ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ  ΑΓΓΛΟ. ΔΕΝ  ΕΚΟΨΕ  ΤΑΧYΤHΤΑ  ΟΤΑΝ  ΤΟΝ  ΕΙΔΕ  ΠΟΥ  ΠΕΡΝΑΓΕ  ΤΟ  ΔΡΟΜΟ. Ο  ΑΓΓΛΟΣ  ΤΟΥ  ΕΚΑΝΕ  ΔΡΥΜHΤΑΤΕΣ  ΠΑΡΑΤΗΡΙΣΕΙΣ.  ΕΚΕΙΝΟΣ  ΜΕ  ΤΗ  ΓΝΩΣΤΗ  ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ  ΠΟΥ  ΕΧΟΥΝ  ΟΙ  ΜΙΚΡΟΝΟΟΙ  ΤΟΥ  ΦΩΝΑΞΕ ΕΙΡΩΝΙΚΑ  ΣΤΑ  ΑΓΓΛΙΚΑ[ΠΟΥ  ΤΑ  ΚΑΤΕΙΧΕ]=[[GET  AWAY  ...STUPET!]]..ΚΑΙ  ΕΔΩ  ΑΚΟΜΑ  ΤΟ  ΑΡΩΣΤΗΜΕΝΟ  ΠΑΙΔΙΚΟ  ΠΑΘΟΣ  ΤΟΥ  ΕΠΟΧΟΥΜΕΝΟΥ  ΥΠΕΡΙΣΧYΣΕ  ΤΟΥ  ΕΘΙΜΟΥ  ΠΟΥ  ΕΧΟΥΝ  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΝΑ  ΣΕΒΟΝΤΑΙ  ΞΕΝΟΥΣ  Η  ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ...ΣΕ  ΜΙΑ  ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ  ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ  ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΙΠΕ=[[ΠΡΟΣΕΧΕ  ΓΙΑΓΙΑ!ΝΑ  ΜΗ  ΠΑΩ  ΜΕΣΑ  ΓΙΑ  ΖΩΟΚΤΟΝΙΑ!]].ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΡΕΛΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΩΣ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΟΔΗΓΟ.ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΕΙΡΑΜΕΝΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΘΕΩΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΙΣΑΞΙΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ.ΑΠΛΑ ΣΑ ΦΑΣΙΤΟΕΙΔΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΙΧΕ ΕΠΙΚΕΝΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ-ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΙΚΑΝΑ ΝΑ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ[Σαν αυτον]ΑΝΘΡΩΠΩΝ...[ΠΑΤΡΙΔΑ,ΠΟΔΟΓΥΡΟΣ,ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ]...ΠΟΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΠΑΙΤΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.Ο ΙΔΙΟΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΤΑΝ ΜΗ ΤΟΥ ΤΟ ΧΑΛΑΣΩ(ΜΟΝΟ Σ-ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝΕ ΣΥΝΕΦΕΡΑΝ ΗΤΟ ΦΙΛΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΝΕΙΑΚΟΣ*).ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΗΤΑΝ.ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΥ ΥΠΟΒΑΛΟΥΝ(ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟΥ ΘΕΜΑ) ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ Η ΠΑΡΑΠΟΝΑ.ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΠΙΑ ΓΙΑ ΜΗΝΕΣ.ΕΝΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΧΕ ΚΑΘΕ ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ(ΩΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ)ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΙ,ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΥΠΑΔΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΕΓΓΥΖΑΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΑΝ ΟΦΕΛΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ(ΤΟ ΩΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΞΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΕΔΙΔΕ Η....ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΤΕΡΟΥ)-ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΕΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ Η ΑΠΑΘHΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ-Η ΕΦΡΑΔΕΣΤΕΡΟΣ .. ΗΜΩΝ-ΤΟΤΕ ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΓΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΙΣ ΚΟΥΒΕΝΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ(ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ...ΠΟΥ)ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΕΛΕΙΠΕ ΝΑ ΑΛΑΖΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΡΙΝΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΕΠΟΧΟΥΜΕΝΗ ΑΓΝΟΙΑ.ΟΛΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΗΣΗ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ..ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΙΕΝΕΚΤΗ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΑΤΥΟΚΙΝΗΤΟ..((ΟΔΗΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΠΑΙΖΕΤΕ ΒΟΛΟΥΣ!)).....ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ----((Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΟΤΙ...ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΒΟΛΟΥΣ...)).......ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΑΦΤΑΙΓΑ...ΤΟ ΤΗΜΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΗΣ(ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΧΑΡΟΠΟΙΗΣΕ) ΑΥΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ... ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.
 ΕΠΙΛΟΓΟΣ.
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΚΤΗΝΟΔΙΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑN ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΤΩΝ ΑΛΟΝΕ.ΟΤΑN ΤΟΥΛΕΓΑΝΕ Π. Χ, ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΠΩΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ....ΑΥΤΟΣ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ...ΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΣΧOΛΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΠΕΡΝΑ....ΚΙ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟΥ ΕΦΕΡΝΕΣ ΑΝΤΙΡΗΣΗ...ΕΚΑΝΕ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ....ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΣΚΟΠΟ ΘΑ ΕΙΧΑΝΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΑ ΕΚΤΟΝΟΣΟΥΝΕ.. ΕΝΔΔΙΚΤΙΚΟ  ΤΟΥ  ΕΓΩΙΣΜΟΥ  ΤΟΥ  ΗΤΟ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΜΙΣΟΣ  ΠΟΥ  ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΝ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΜΙΧΑΝΟΒΙΟΥΣ   ΜΗ  ΤΟΝ  ΓΡΑΤΣΟΥΝΙΣΟΥΝΕ  Η  ΜΗ  ΤΟΝ  ΚΑΝΟΥΝΕ &  ΟΣΟ  ΚΑΛΑ  ΚΑΙ  ΑΝ  ΑΥΤΟΙ  ΤΟΥ  ΦΕΡΟΝΤΑΝ  ΕΚΕΙΝΟΣ  ΤΟΥΣ  . . ΕΒΡΙΖΕ

INHABITANCES OF FAMUS PEOPLE IN ITALY . SERIE NO 30

ΚΟΝΤΑ  ΣΤΟ  ΠΑΡΚΟ  ΤΗΣ  ΦΥΣΙΚΗΣ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ  ΣΤΟ  ΜΙΛΑΝΟ  ΕΖΗΣΕ   Ο  ΠΟΙΗΤΗΣ  ΟΥΓΚΟ  ΤΑΡΓΕΤΙ  ΙΝΙΣΙΟ,Ο  ΤΖΑΖΙΣΤΑΣ  ΚΟΡΝΙ  ΚΡΑΜΕΡ  ΕΖΗΣΕ  ΣΤΟ  ΝΟΥΜΕΡΟ  ΕΝΕΑ  ΤΗΣ  ΛΕΟΦΟΡΟΥ  ΜΠΙΑΝΚΑ  ΜΑΡΙΑ MILANO ,Ο ΤΖΟΥΖΕΠΕ  ΜΑΣΕΡΟΝΕ  ΕΖΗΣΕ  ΣΤΟ  4  ΤΗΣ  ΒΙΑ  ΓΚΑΡΙΜΠΑΛΝΤΙ  ΤΟΥ  ΤΟΡΙΝΟ,ΟΙ  ΤΖΟΒΑΝΙ  ΜΠΕΧΡΕΤ  ΚΑΙ  ΑΝΓΕΛΟ  ΜΑΖΟΛΕΝΙ  ΕΖΗΣΑΝ  ΣΤΟ  2  ΤΗΣ  ΒΙΑ  ΝΤΙΝΟ  ΝΤΕΛΝΤΟΥΚΑ  ΤΟΥ  ΜΙΛΑΝΟ,Ο  ΒΑΚΤΙΡΙΟΛΟΓΟΣ  ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝΟ  ΚΟΡΙΝΙ  ΣΤΟ  ΝΟΥΜΕΡΟ 2  ΤΗΣ  ΒΙΑ  ΟΡΓΚΑΝΑ  ΤΟΥ  ΜΙΛΑΝΟ  ΚΑΙ  ΣΤΗΝ  ΠΙΑΤΣΕΤΑ  ΜΑΝΤΟΝΙΚΑ  ΚΟΝΤΑ  ΣΤΟ  ΜΙΣΟΡΙ  ΕΖΗΣΕ  Ο  ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΤΖΟΒΑΝΙ  ΜΠΟΥΣΙ

SPATA VENIZELOS AIRPORT MARY CHRISTMAS

οι ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΣΝΟΜΠΑΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΕΤΙΧΗΜΕΝΟΥΣ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΜΑΣ

ΤΙ  ΑΡΧΑΙΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΚΑΙ  ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ..ΤΙ  ΑΙΣΧΥΛΟΙ  ΠΟΥ ΛΕΝΕ  ΟΤΙ  Η  ΖΩΗ  ΕΙΝΑΙ  ΘΕΑΤΡΟ [ΤΟ  ΕΙΠΕ  ΚΑΙ  Ο  ΓΡΑΘΙΑΝ]ΟΠΟΥ  ΑΝ  ΕΙΣΑΙ  ΘΕΑΤΗΣ ΠΛΗΡΩΝΗΣ  ΚΑΙ  ΗΘΟΠΟΙΟΣ  ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ...ΤΙΣ  ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΓΙΑ  ΜΕΝΑ  ΡΗΣΕΙΣ  ΤΙΣ  ΕΙΠΑΝ  ΔΥΟ.ΕΝΑΣ  ΓΕΡΜΑΝΟΣ  ΚΑΙ  ΕΝΑΣ  ΕΛΛΗΝΑΣ [ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΗΤΑΝ ΑΡΧΑΙΟΣ -ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ  ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΕΣ  ΑΠΟ  ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΡΟΣΤΥΧΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΑΥΤΩΝ]

Α] Ο  ΧΕΡΜΑΝ  ΕΣΣΕ  - ΠΟΥ  ΕΙΠΕ  ΟΤΙ  Η ΜΟΝΑΞΙΑ  ΕΙΝΑΙ  ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ  ΠΟΥ  ΣΗΜΑΙΝΕΙ  ΟΤΙ  ΚΑΛΥΤΕΡΑ  ΕΙΝΑΙ  ΝΑ  ΕΧΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΜΑ  ΝΑ ΕΙΣΑΙ  ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ

-ΠΑΡΑ  ΑΣΦΑΛΕΙΑ  ΚΑΙ  ΝΑ ΖΕΙΣ  ΜΕΣΑ  ΣΕ  ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ.

Β] Ο  ΙΟΛΑΣ  ΠΟΥ  ΕΙΠΕ  ΤΟ  ΠΕΡΙΦΗΜΟ  [[ΤΟ  ΧΡΗΜΑ ΜΟΥ!..ΤΟ  ΧΡΥΣΟ  ΜΟΥ  ΤΟ  ΧΡΗΜΑ. . !]]. .ΜΟΝΟ  ΜΕ ΑΥΤΟ  ΝΟΙΩΘΕΙΣ  ΣΙΓΟΥΡΙΑ. . ΚΑΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΟΤΙ  ΘΕΣ..ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ  ΕΙΣΑΙ  ΤΙΠΟΤΑ  ΚΑΙ  ΜΟΝΟ  ΜΕ  ΑΥΤΟ  ΜΠΟΡΕΙΣ  ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ  ΚΑΘΕ  ΣΟΥ  ΚΑΠΡΙΤΣΙΟ  ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΝΤΑΣ  ΤΟ  ΟΝΟΜΑ  ΣΟΥ  ΕΙΣ  ΤΟΝ  ΑΙΩΝΑ  ΤΟΝ  ΑΠΑΝΤΑ.Ο ΙΟΛΑΣ  ΗΤΑΝ  ΜΙΑ ΠΛΗΘΩΡΙΚΗ  ΠΡΩΣΟΠΙΚΟΤΗΤΑ  ΠΟΥ  ΕΙΧΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ  ΑΣΧΗΜΕΣ  ΣΥΝΗΘΙΕΣ  ΠΟΥ  ΤΟΝ  ΟΔΗΓΗΣΑΝ  ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.ΜΙΑ  ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΣΥΝΗΘΙΕΣ  ΕΥΤΕΣ  ΤΟΝΕ  ΠΕΙΡΑΞΕ  ΣΤΟ  ΜΥΑΛΟ  ΚΑΝΟΝΤΑΣ  ΤΟΝ [ΣΕ  ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΧΕΤΙΚΗΣ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ] ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ  ΟΤΙ  ΤΟΝ  ΣΥΜΦΕΡΕΙ  ΝΑ  ΚΛΕΙΣΕΙ  ΤΗΣ  ΓΚΑΛΕΡΙ  ΠΟΥ  ΕΙΧΕ  ΣΤΟ  ΠΑΡΙΣΙ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΜΙΛΑΝΟ [ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ  ΜΟΝΟ  ΤΗ  ΝΕΟΥΟΡΚΕΖΙΚΗ] ΚΑΙ  ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ  ΠΙΣΩ  ΣΤΗΝ  ΑΘΗΝΑ  ΔΙΧΩΣ  ΝΑ  ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ  ΟΤΙ  ΤΟ  ΚΛΙΜΑ  ΕΔΩΕΙΝΑΙ  ΒΑΡΥ ΓΑΙ  ΚΑΠΟΙΟΥΣ  ΜΗ  ΧΑΜΗΛΟΤΟΝΟΥΣ  ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ  ΜΟΙΕΜ  ΣΑΝ  ΑΥΤΟΝ. . ΜΕ  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ  ΤΗΝ  ΠΛΗΡΗ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΤΟΥ. . ΣΕ  ΣΗΜΕΙΟ  ΑΚΟΜΗ  ΚΑΙ  ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ  ΤΟ  ΙΔΙΟ  ΤΟ  ΚΡΑΤΟΣ  ΤΗΝ  ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΗ  ΤΗΣ ΣΥΛΟΓΗΣ  ΤΟΥΣ  Η  ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ  ΕΛΕΗΛΑΤΗΘΗ  ΑΠΟ  ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΥΧΑΡΠΑΣΤΟΥΣ.

βρωμοκρατία

Για τη μελέτη Τι είναι αισθητική; του καθηγητή φιλοσοφίας της τέχνης Marc Jimenez (εκδ. Νεφέλη)

Της Μαρίας Γιαγιάννου

Η «Ολυμπία» του Manet δεν αρέσει καθόλου στον Marx. Ο καλλιτέχνης και ο φιλόσοφος πεθαίνουν (την ίδια χρονιά: 1883), μα η γυναίκα που τους χωρίζει ζει ακόμα, τυλιγμένη προστατευτικά στις αισθητικές θεωρίες που υφάνθηκαν για χάρη της. Πώς εξάλλου θα μπορούσε ο θεωρητικός του Κεφαλαίου, που βρίσκει στην αρχαία ελληνική τέχνη την μοναδική εκπληκτική εξαίρεση στη θεωρία του –σύμφωνα με την οποία η υλική και η καλλιτεχνική παραγωγή μιας κοινωνίας λογικά συμβαδίζουν– να προκρίνει ένα έργο σαν την «Ολυμπία» (βλ. κεντρική εικόνα) που «σήμανε το τέλος της ελληνικής παράδοσης» (και του ιταλικού ρομαντισμού); Ο Μαρξ μεγάλωσε αγαπώντας τον Όμηρο, τον Σοφοκλή, τον Πραξιτέλη, τον Ζεύξη και τις τέλειες αναλογίες τους. 

Ο Nietzsche δεν αγαπά τη ζωγραφική και ομολογεί την αποστροφή που νιώθει προς την Ιταλία, ακριβώς εξαιτίας της ζωγραφικής της! 

Ο Nietzsche δεν αγαπά τη ζωγραφική και ομολογεί την αποστροφή που νιώθει προς την Ιταλία ολόκληρη, ακριβώς εξαιτίας της ζωγραφικής της! Ξεχωρίζει, ωστόσο, συγκινημένος τον Γάλλο Claude Lorrain, μιας που τα βουκολικά του τοπία αποκαλύπτουν στον φιλόσοφο το μεγαλείο του τοπίου της Αρχαιότητας. Παραδομένος στις αντιφάσεις του, ο Νίτσε παθιάζεται με τον Wagner, τον οποίο στην συνέχεια λυσσασμένα απορρίπτει και φυσικά δεν παύει να οραματίζεται την αναστολή της κοινωνικής παρακμής με σχήματα που αντλεί από την αρχαιότητα: ο συνδυασμός της λογικής του Σωκράτη με τη μέθη του Διονύσου (ένας «Σωκράτης μουσικός») είναι η χιμαιρική θεραπεία που οραματίζεται.

Ο Freud ομολογεί –εν μέσω του μουσικού πανοράματος που προσφέρει η Βιέννη– πως δεν αντλεί καμία ευχαρίστηση από τη μουσική. Οι ηχηρές εικονοκλαστικές τάσεις του μοντερνισμού είναι γι' αυτόν απλοί ψίθυροι που δεν φτάνουν καν στ' αυτιά του. Το 1897, όταν γεννιέται η «Βιεννέζικη Απόσχιση» και δρουν μερικοί από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της μετάβασης στον 20ο αιώνα όπως ο Klimt, ο Schiele, ο Kokoschka ή, στη μουσική, ο Schoenberg, την ίδια χρονιά ο Φρόυντ ανακαλύπτει όχι εκείνους αλλά τον Οιδίποδα! Ο ιμπρεσιονισμός, ο εξπρεσιονισμός, ο ντανταϊσμός και όλοι οι «ισμοί» της πρώτης αβανγκάρντ, αναπτύσσονται σε όλο το timeline της ζωής του πατέρα της ψυχανάλυσης κι όμως εκτοπίζονται εντελώς από το κυρίαρχο ενδιαφέρον του Φρόυντ για τα αιγυπτιακά γλυπτά και την αρχαία ελληνική τέχνη της δραματουργίας, με το γούστο του να φτάνει το πολύ μέχρι την Αναγέννηση.

Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ; Πώς εξηγείται αυτή η προτίμηση του φιλοσοφικού στοχασμού, εν προκειμένω τριών από τους πιο επιδραστικούς φιλοσόφους (και εν μέρει, ποιητές) της δυτικής σκέψης, στην τέχνη του απόμακρου παρελθόντος εις βάρος της σύγχρονής τους τέχνης; Επίσης, αν και εισηγητές της μοντερνικότητας και κήρυκες της μελλοντικής κατάπτωσης της δυτικής κουλτούρας, για ποιον λόγο είναι και οι τρεις νοσταλγοί της ελληνικής αρχαιότητας; Τι σημαίνει το ελληνικό πρότυπο για σύσσωμη τη δυτική φιλοσοφία και πώς ερμηνεύτηκε; (Θα επανέλθουμε σ' αυτό παρακάτω). Ακόμα, γιατί η αισθητική καθυστερεί τόσο πολύ να ασχοληθεί με τα νέα έργα και γιατί είναι συνήθως άτολμη μπροστά τους; Και φυσικά, τι πράγμα είναι η Αισθητική, σε τι διαχωρίζεται από την τέχνη και τι κληρονομεί από την αμφισημία της; Και το μέγα ερώτημα: η κριτική είναι συμβατή με την αισθητική απόλαυση; Με άλλα λόγια, όταν κάτι μας αρέσει, αυτό σημαίνει ότι είναι όντως ωραίο; Και τι μας σπρώχνει να βάλουμε το Ωραίο σε λόγια;

Αντίλογος στην ορθολογική γνώση

Ο Χιμένεθ βγάζει τα συμπεράσματά του για την αντιμετώπιση της αισθητικής ανά ιστορική περίοδο όχι μόνο μέσω αισθητικών κειμένων, αλλά και μελετώντας την επίδραση της γενικότερης φιλοσοφικής ατμόσφαιρας.

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα κάνουν την εμφάνισή τους, μαζί με την απόπειρα να απαντηθούν, στο βιβλίο Τι είναι η Αισθητική; του καθηγητή φιλοσοφίας της τέχνης του Πανεπιστημίου Paris I (Panthéon-Sorbonne) Marc Jimenez, γνωστού για το μεταφραστικό του έργο, για την ενασχόλησή του με τον Theodor Adorno και κυρίως με την «Αισθητική Θεωρία». Η μελέτη του Χιμένεθ, στην ωραία μετάφραση της Μαριλένας Καρρά και σε επιμέλεια της Γιούλης Ράπτη, κυκλοφορεί από τη σειρά «Η βιβλιοθήκη της τέχνης» των εκδόσεων Νεφέλη και έχει έκταση τριακοσίων σελίδων από τις οποίες τίποτε δεν λείπει ούτε και περισσεύει. Η δόμηση των κεφαλαίων βοηθά ιδιαίτερα τον αναγνώστη να ανακαλύψει ή να ξαναθυμηθεί τις αισθητικές θεωρίες που άσκησαν τη μεγαλύτερη γοητεία στη δυτική φιλοσοφία και βεβαίως στις επιλογές των ίδιων των καλλιτεχνών (ιδίως κατά τον 20ο αιώνα, όταν η τέχνη έρχεται πιο κοντά στη φιλοσοφία). Από την ίδια σχεδόν δεξαμενή όπου αντλεί το υλικό του και ο Monroe C. Beardsley για την κλασική του Ιστορία των Αισθητικών Θεωριών, αλλά περισσότερο ως αισθητικός παρά ως ιστορικός ο Χιμένεθ συλλέγει πληθώρα φιλοσοφικών θεωριών και τις αναδιατάσσει γύρω από τον ομφαλό του βιβλίου, δηλαδή το ερώτημα «τι είναι η αισθητική;» Με πιο ερμηνευτική διάθεση από τον Beardsley και με την πρόθεση να ξαναβάλει στη θέση τους κάποιους φιλοσόφους που έχουν ταρακουνηθεί αγρίως από τις διάφορες παρερμηνείες και υπερερμηνείες, κάνει τις επιλογές του και στέκεται στις θεωρίες που ξεχωρίζει ως σημαντικότερες για την καλλιέργεια του στοχασμού περί αισθητικής και, μέσω της αισθητικής, περί τέχνης και, μέσω της τέχνης, περί ζωής...

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Καρτέσιο, τον Καντ, τον Χέγκελ, τον Μαρξ, τον Νίτσε, τον Φρόυντ –οι οποίοι λειτουργούν ως βάση για τις επερχόμενες θεωρίες που τους ανασκευάζουν, παρότι ορισμένοι αναφέρθηκαν σε αισθητικά ζητήματα ελάχιστα, όπως ο Μαρξ, ή και καθόλου, όπως ο Καρτέσιος– καθώς επίσης δίνεται έμφαση στους φιλοσόφους της κρίσιμης δεκαετίας του '30, όταν η αισθητική παίρνει την πολιτική στροφή της: τον Lukacs, τον Heidegger, τον Benjamin, τον Adorno και τον Marcuse. Ο Χιμένεθ βγάζει τα συμπεράσματά του για την αντιμετώπιση της αισθητικής ανά ιστορική περίοδο όχι μόνο μέσω αισθητικών κειμένων, αλλά και μελετώντας την επίδραση της γενικότερης φιλοσοφικής, θα λέγαμε, ατμόσφαιρας˙ του φιλοσοφικού τόνου κάθε εποχής. Έτσι, αποφεύγει να γράψει μια «ιστορία των θεωριών και των αξιωμάτων» και επιχειρεί να αναδείξει την «αξία της αισθητήριας, λεγόμενης κατώτερης, γνώσης» σε μια ιστορία-αντίλογο, παράλληλη με αυτή της ορθολογικότητας.

Η συνοχή των ρήξεων

Σε τέσσερα μέρη διακρίνει ο Χιμένεθ την καταγραφή αλλά και ερμηνεία των φιλοσοφικών τάσεων στην ιστορία της αισθητικής. Στα κεφάλαια «Η αισθητική αυτονομία», «Η ετερονομία της τέχνης», «Οι ρήξεις» και «Οι καμπές του 20ου αιώνα» ο συγγραφέας αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας, με την επικοινωνιακή, πεντακάθαρη (και αρκετά συμβατική) γραφή του, μια ταυτοχρόνως γραμμική και πολυπρισματική θέαση της ιστορίας της αισθητικής. Ας δούμε πώς η παιδαγωγικά ευκρινής μελέτη του Χιμένεθ εκτείνεται σε μήκος και πλάτος, καθώς ακολουθούμε τη διαδρομή του.

Λίγο αργότερα, έχοντας πλέον φτάσει στα μέσα του 18ου αιώνα, θα γίνουμε μάρτυρες των γάμων της Αισθητικής με τη Φιλοσοφία επί ίσοις όροις κι έπειτα θα επισκεφτούμε κι εμείς ως «πεφωτισμένοι αδαείς» το «Σαλόνι» του Diderot για να δούμε να γεννιέται η ίδια η έννοια της Κριτικής. 

Η πορεία μας μέσα στο βιβλίο τηρεί μια χρονολογική συνέπεια, μιας που, με αφετηρία τον Μεσαίωνα, οδηγούμαστε από την κεντρική λωρίδα της Ιστορίας μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα (το βιβλίο κυκλοφόρησε από τον Gallimard το 1997), περνώντας στο μεταξύ από όλες τις προβλεπόμενες στάσεις: Από την μεσαιωνική εξάρτηση της τέχνης (κυρίως από τη θρησκεία) σύντομα περνάμε στον ανθρωπισμό της Αναγέννησης και τις πρώτες ξεκάθαρες ορμές της τέχνης και των δημιουργών προς την αυτονομία τους. Έπειτα, σταματάμε στην τεράστια πυκνοκατοικημένη πεδιάδα του Καρτεσιανισμού για να θαυμάσουμε τη στρατιά των επιγόνων του Descartes, που κραδαίνουν ως όπλο υπεράσπισης μιας «συνετής αισθητικής» το Σχέδιο (που νικάει το Χρώμα – στην προσπάθεια να αποδοθούν ορθολογικά χαρίσματα στη ζωγραφική) χωρίς να υποψιάζονται ότι η καρτεσιανή λογική θα διαστρεβλωθεί πλειστάκις ώστε να εξυπηρετήσει τον δογματισμό της εξουσίας. Παρακάτω θα σταματήσουμε πάλι για να παρακολουθήσουμε τον αγώνα μεταξύ Εμπειριστών και Ορθολογιστών, με τους επιδέξιους φυσιοκράτες του εμπειρισμού, Hobbes, Locke, Hume, Shaftesbury, Hutcheson, Codillac να κατατροπώνουν με δεξί κροσέ, που συνδυάζει την ιδιοφυΐα με το συναίσθημα, τους υπερ-σκεπτόμενους ρασιοναλιστές. (Όπως ξέρουμε, σε όλη την ιστορία της φιλοσοφίας, το δεξί και τ' αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μαλώνουν). Λίγο αργότερα, έχοντας πλέον φτάσει στα μέσα του 18ου αιώνα, θα γίνουμε μάρτυρες των γάμων της Αισθητικής με τη Φιλοσοφία επί ίσοις όροις (με την σύλληψη του όρου «Αισθητική» το 1750 από τον Baumgarten) κι έπειτα θα επισκεφτούμε κι εμείς ως «πεφωτισμένοι αδαείς» το «Σαλόνι» του Diderot για να δούμε να γεννιέται η ίδια η έννοια της Κριτικής. Και όλα αυτά προτού φτάσουμε στον Kant. Μεταβαίνοντας από τον Κριτικισμό στον Ρομαντισμό θα κάνουμε μια βαρκάδα στον ποταμό της καντιανής σκέψης, για να ακονίσουμε τα κριτήρια του καθαρού Λόγου και να ψαρέψουμε τις προϋποθέσεις του Ωραίου και της αισθητικής απόλαυσης, ώστε φτάνοντας με το καλό στο πιο Υψηλό σημείο να παρασυρθούμε από τον άγριο καταρράχτη, «αμελητέοι μπροστά στο πεπρωμένο μας», παρέα με τους προ-ρομαντικούς Schelling, Goethe, Novalis, Schiller, Jean Paul, όλοι μαζί στην Απόλυτη θάλασσα του Hegel, που εκτείνεται μέχρι «το τέλος της τέχνης».

Ανορθολογικός ορθολογισμός

Claude Lorrain, Τοπίο με τον Αινεία στη Δήλο (1972).

Κι αυτό είναι μόνο το πρώτο μέρος του ταξιδιού μας στις σελίδες του Jimenez, το οποίο αναπτύσσεται γύρω από τον θεματικό άξονα της αυτονόμησης της αισθητικής, που είναι «η επιστήμη της αισθητήριας γνώσης και αναπαράστασης». Η εγκαθίδρυση της Αισθητικής ως νέου επιστημονικού κλάδου θεωρείται μείζον συμβάν στην ιστορία της δυτικής σκέψης. Ο συγγραφέας αναδεικνύει την τεταμένη σχέση της επιστήμης με την αισθητική, ιδίως στις αρχές του 18ου αι. και μέχρι την επισημοποίηση της σχέσης των δύο (με κουμπάρο τον Baumgarten, όπως είπαμε)˙ μια σχέση που στην ουσία αναπαριστά τη δυσκολία να συμφιλιωθεί η αισθησιακότητα και η φαντασία με την ορθολογική γνώση. Η εξέλιξη του αισθητικού λόγου λοιπόν δείχνει να εμποδίζεται. Όμως, από τι; Από το παρακάτω οξύμωρο: Το αισθητό και το νοητό είναι ταυτοχρόνως πολύ μακρινά και πολύ κοντινά μεταξύ τους. «Μια αισθητική –επιστήμη ή φιλοσοφία– δεν μπορεί να οριστεί παρά μόνο στο πλαίσιο της απόστασης η οποία χωρίζει τον ορθό λόγο από εκείνο που δεν είναι ορθός λόγος» γράφει ο Χιμένεθ και παρότι ο Καρτέσιος μας βοήθησε να καταλάβουμε τι είναι ορθός λόγος, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ορίσουμε την άλλη άκρη. Το τι βρίσκεται στην άλλη άκρη του ορθού λόγου παραμένει δυσπερίγραπτο. Επιπλέον (κι εδώ είναι η αντίφαση), αν αποφασίσουμε να εκλάβουμε τον «τομέα του αισθητού» ως μια περιοχή εξίσου ορθολογική με το δήθεν αντίθετό της, θα πέσουμε στην παγίδα να εξορθολογίσουμε «αυτό που ξεγλιστρά από τα διάκενα της λογικής, όπως η αισθητική προτίμηση ή η χάρη». Και ο συγγραφέας συμπληρώνει, επικεντρωμένος στην προ-καντιανή εποχή κι ωστόσο, θέλοντας και μη, με μια χροιά διαχρονικότητας: «πρέπει σίγουρα να βρούμε την κατάλληλη απόσταση ανάμεσα σε μια λογική που δεν καταπατά την ευαισθησία και σε μια σφαίρα του αισθητού που δεν καταποντίζεται στο άλογο». Τελικά χωράει πουθενά η αισθητική; Φαίνεται πως η αισθητική κληρονομεί την αμφισημία της τέχνης, μας λέει ο Χιμένεθ: είναι μια ορθολογική δραστηριότητα, η οποία είναι μη εξηγήσιμη ορθολογικά.

Το τέλος του αρχαίου κόσμου

Τα τρία τελευταία μέρη του βιβλίου αποτελούν το δεύτερο μισό του. Ο Χιμένεθ μας συστήνει στην ετερονομία της τέχνης, την οποία ερευνά η αυτόνομη αισθητική αναλύοντας τις σχέσεις της τέχνης με άλλες εκφάνσεις της κουλτούρας. Στρέφοντας το βλέμμα στην αρχαία Ελλάδα βγάζει το συμπέρασμα ότι η μετάβαση στη νεωτερικότητα απαιτούσε μια γενναία απομάκρυνση από τα φιλοσοφικά συστήματα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Οι δύο πιο επιδραστικοί φιλόσοφοι όλων των εποχών επιφόρτισαν την τέχνη με πολιτικό και παιδαγωγικό καθήκον. Ασφαλώς ο Πλάτων έχει τα πρωτεία, καθώς επιθυμεί ξεκάθαρα να υποτάξει την τέχνη στην εξουσία, όμως και ο Αριστοτέλης, παρότι υπερασπίζεται τις «τέχνες της φαινομενικότητας» που έχουν απαξιωθεί από τον δάσκαλό του και συνδέει τη έννοια «απόλαυση» με την τέχνη, κι αυτός με τη σειρά του, μέσω της «ψυχαναλυτικής» λειτουργίας της κάθαρσης που προκρίνει, επιθυμεί να εξαγνίσει, να εκπαιδεύσει και να κινητοποιήσει έναν λαό. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Χιμένεθ, όλη η ιστορία της θεωρίας της τέχνης και της αισθητικής μέχρι τον Νίτσε είναι μια συνέχεια από παραλλαγές στον Πλάτωνα! Καθώς επίσης, η αριστοτελική ιδέα της μίμησης, από κάποια στιγμή και μετά, αποκτά δογματικές διαστάσεις που φτάνουν μέχρι τον 19ο αιώνα. Οι φιλόσοφοι μπορεί να είναι αθώοι, όμως οι παραδόσεις που τους ακολουθούν έχουν την τάση να τους απλοποιούν και να τους κρίνουν με ηθικοπλαστική διάθεση. Πάντως, όσο κοντεύει η νεωτερικότητα, τόσο ξεμακραίνει η μεταφυσική αντίληψη για ένα ιδεώδες, αναλλοίωτο Ωραίο.

Οι θεοί αποχωρούν

Και τότε, στα τέλη του 19ου αιώνα, εμφανίζεται ο Νίτσε. Και ο Μαρξ. Και βεβαίως, ο Φρόυντ. Οι τρεις δοξασμένοι κύριοι, με τους οποίους –όχι τυχαία– ξεκίνησε κι αυτό το άρθρο, προσπαθώντας να εξηγήσουν τους ασυνείδητους μηχανισμούς της «προόδου» του κόσμου, ανατρέχουν μεν στην ιστορία, ως ανασκαφείς, δύσπιστοι προς την αισθητική και προς κάθε σύγχρονη τέχνη, αλλά καθώς αντιστέκονται στην μοντερνικότητα ταυτοχρόνως την αναγγέλλουν... Κι εκείνη έρχεται, καθρεφτιζόμενη αρχικά στο πρόσωπο του Baudelaire, που σηματοδοτεί την αρχή των ξεκάθαρων ρήξεων και το τέλος του δογματισμού˙ ένας ιδιοφυής είρων μεταξύ Ρομαντισμού και Μοντερνισμού. Καθώς «οι θεοί αποχωρούν από τη μοντέρνα ζωγραφική», όπως δηλώνει κάποιος κριτικός στην Παγκόσμια Έκθεση του 1855, αρχίζει η δίνη των διαδοχικών πρωτοποριών και των αλλεπάλληλων μανιφέστων της avant-garde, μέσα στην οποία παρασύρεται και ο αισθητικός λόγος. Με χρονική καθυστέρηση η φιλοσοφική ερμηνεία παρεμβαίνει για «να απαντήσει στον αιφνίδιο χαρακτήρα των καινοτομιών». Ο Croce σε ξιφομαχία με τον Wölfflin ανατρέπει την ιδέα του τελευταίου ότι κάθε εποχή έχει το συνολικό καλλιτεχνικό της ύφος, καθώς και ότι μορφή και περιεχόμενο διαχωρίζονται˙ δίνει λοιπόν το προβάδισμα στο «μεμονωμένο έργο» και στην ένωση μορφής και περιεχομένου σε μια και μόνη συσκευασία. Την ίδια συσκευασία θα χρησιμοποιήσει αργότερα ο μέγας φορμαλιστής κριτικός Clement Greenberg. Όλα οδηγούν σταδιακά προς το τέλος της μεταφυσικής και την απομόνωση των καλλιτεχνών στο προσωπικό του καθενός μανιφέστο. Ο καλλιτέχνης γίνεται ο θεωρητικός του εαυτού του.

Πολιτική και αισθητική

Ο Χάιντεγγερ και ο Λούκατς, εναντίον της μοντέρνας τέχνης, αναπολούν και οι δύο την επιστροφή στη χαμένη ολότητα πριν χωριστούν από τις «ολοκληρωτικές» πολιτικές τους διαφορές˙ ο Μπένγιαμιν, ο Μαρκούζε και ο Αντόρνο, υπέρ της μοντέρνας τέχνης, προσπαθούν να συλλάβουν τις όψεις του μοντέρνου και ελπίζουν στην ανατρεπτικότητα της τέχνης.

Πριν κλείσει την σφαιρική του μελέτη, ο Χιμένεθ μάς περνάει απ' τη φαρδιά σήραγγα μεταξύ σοβιετικής επανάστασης και ανόδου του φασισμού, όπου οι στοχαστές του '30, γαλουχημένοι με γερμανικό ιδεαλισμό, προσπαθούν να στοιχειοθετήσουν μια θεωρία αντίστασης στην αλλοτρίωση του καπιταλισμού. Ο Χάιντεγγερ και ο Λούκατς, εναντίον της μοντέρνας τέχνης, αναπολούν και οι δύο την επιστροφή στη χαμένη ολότητα πριν χωριστούν από τις «ολοκληρωτικές» πολιτικές τους διαφορές˙ ο Μπένγιαμιν, ο Μαρκούζε και ο Αντόρνο, υπέρ της μοντέρνας τέχνης, προσπαθούν να συλλάβουν τις όψεις του μοντέρνου και ελπίζουν στην ανατρεπτικότητα της τέχνης. Με τη σταδιακή μετάβαση στη δεκαετία του '60 και μετά, η αισθητική αφήνει κατά μέρος την πολιτική και πιάνει να ασχολείται με την πρόσληψη της τέχνης από το κοινό (Jauss), με την επικοινωνιακότητα των ΜΜΕ (Habermas), με την ανάλυση της γλώσσας (Goodman) και με την ερμηνεία του ενημερωμένου θεατή που μεταμορφώνει ακόμα και την κοινοτοπία σε τέχνη (Danto). Το περίφημο Μεταμοντέρνο είναι πλέον εδώ και όλα δείχνουν να είναι σε κρίση!

Κάθε εποχή και τα εμπόδιά της, ασφαλώς. Ο προβληματισμός του συγγραφέα εκδηλώνεται από τον πρόλογο και διατρέχει όλο του πόνημα˙ τι πάει στραβά με την αισθητική ως επιστήμη, ποιος είναι ο ρόλος της και τι μπορεί να προσφέρει στην τέχνη και την κοινωνία. Ο Χιμένεθ μας δίνει πρόσβαση σε μια συνεπή και ενδιαφέρουσα αναμέτρηση με το επιστημονικό του αντικείμενο, καθώς αναρωτιέται «προς τι η ανυποληψία της αισθητικής;» παλιότερα και σήμερα. Επιθυμεί να σβήσει τις ρυτίδες της επιστήμης του – να την ανανεώσει. Για να προσεγγίσει το ζήτημα, εξετάζει την εξάρτηση της αισθητικής από την εκάστοτε κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, για να καταλήξει ότι απόλυτη αυτονομία δεν έχει υπάρξει ποτέ, αλλά στο βαθμό που επιτυγχάνεται μια μερική αυτονομία της αισθητικής, αυτή μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την ετερονομία της τέχνης. Τέχνη και Αισθητική φυσικά δεν πρέπει να συγχέονται, παρότι συγγενεύουν. Η κρίση νομιμοποίησης της τέχνης μετά τα μέσα του 20ου αιώνα είναι εκείνη που ενεργοποιεί τον στοχασμό για την τέχνη και την αναζήτηση νέων κριτηρίων, κατάλληλων για την άσκηση της κριτικής διαδικασίας.

Το στοίχημα

Όπως γράφει ο Χιμένεθ, πάντα κάθε νεωτερικότητα δίνει την εντύπωση ότι εξελίσσεται σε μια άνευ προηγουμένου εποχή κρίσης. Αντίσταση, κρίση, ρήξη και μετά αποδοχή. Και πάλι αντίσταση, κρίση, πάλι ρήξη και πάλι αποδοχή. Και πάλι αντίσταση. Σήμερα «η αισθητική δέχεται το στοίχημα να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις όσον αφορά την ερμηνεία, την αποσαφήνιση και το νόημα˙ να καταδείξει ότι το να κυκλοφορεί κάποιος στα θελκτικά πάρκα της κουλτούρας είναι ευχάριστο, αλλά πως είναι σημαντικότερο να κυκλοφορεί η κουλτούρα μέσα στον καθένα από εμάς».

Σήμερα που η Θεωρία έχει καθίσει στο κεφάλι της Τέχνης, βράχος και στέμμα μαζί, ο Χιμένεθ με ήρεμες κινήσεις μετακινεί την Αισθητική δίπλα στην Τέχνη, για μια φιλική συζήτηση τετ-α-τετ.

 * Η ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΓΙΑΝΝΟΥ είναι συγγραφέας και κριτικός τέχνης.

Τι είναι αισθητική;

Marc Jimenez

Μτφρ. Μαριλένα Καρρά

Επιμ. Γιούλη Ράπτη

Νεφέλη 2014